„Пармскиот картузијански манастир“ е роман базиран врз една стара хроника или италијанска новела. Во неа се зборува како убавата Вандока Фарнезе, сомнителна со своите љубовни врски и авантури, му помага да успее во животот на својот внук Александар, кое е, всушност, световното име на папата Павле Трети. Притоа, непроценлива е помошта од нејзиниот љубовник, кардиналот Редирега. Од таа стара приказна, Стендал ќе создаде вистинско ремек-дело како минуциозна вивисекција на љубовта, моралот, политиката, религијата, историјата, со еден „дискретен шарм“ на авантурата и возбудливите пресврти. Оваа приказна, стендаловски транспонирана, имала актуелни, современи конотации во своето време, кога во контекстот на Светата Алијанса и ерозијата на моралните вредности асоцијациите се неизбежни.