Во пое­зи­ја­та на Е­пис­ко­пот Да­вид, не­пои­мли­ва­та ствар­ност прет­ста­ву­ва ствар­ност, ко­ја пре­ку сти­хо­ви­те са­ма­та се от­кри­ва се­бе си. Во а­псо­лут­на­та смис­ла на збо­рот, за нас не­пои­мли­во­то би би­ло не­дос­тиж­но и нес­по­знај­но, до тој сте­пен што ние а­псо­лут­но ниш­то не би знае­ле за не­го, не би би­ле свес­ни за не­го­во­то по­стое­ње, до­кол­ку не би по­стоел тој о­сно­вен факт де­ка не­пои­мли­во­то е о­тво­ре­но, ни се от­кри­ва, и ние во не­го соу­чес­тву­ва­ме.

Јанинка Невчева