Еве, пред нас е распослана новата поетска збирка на веќе докажаниот современ македонски поет Митко Гогов. Иако е релативно куса (33 песни), таа импонира со својата ез­гровитост, прецизност и мудрост, како што впрочем до­ли­кува на секоја куса поетска композиција што во себе со­др­жи куси, „брзопотезни“, но брилијантни поетски ви­њет­ки. Секој што се пробал да експериментира во доменот на по­етскиот израз сфатил дека горенаведените белези ка­рак­теристични за ова дело на Гогов се најтешко остварливи и дека за тоа се неопходни долги години опит и чиракување во ра­бо­тил­ни­ца­та на Поетскиот Збор. Оваа збир­ка е доказ дека Гогов не са­мо што го минал тој пат, ту­ку со видлива сигурност и зрелост мај­сторски зачекорил во еден нов творечки предел полн со зам­ки, примки и пу­сии во кои лесно би паднал жртва секој не­опитник во по­ет­ската уметност. Во споредба со прет­ход­ни­те остварувања на овој поет збирката стихови пред нас е нова од повеќе ас­пек­ти (тематски, стилски, графо­лош­ки, итн.), но ка­ко прво сме­там дека е неопходно да се освр­не­ме на интри­гант­­ниот и загадочен наслов на оваа поетска збир­ка: Бог на ба(к) терии.

Зоран Анчевски